Οδός Ρόδων: Ένας όμορφος δρόμος … αφιλόξενος για τους πεζούς! – Φωτορεπορτάζ
Η οδός Ρόδων βρίσκεται στο κέντρο του Ηρακλείου. Παράλληλος της λεωφόρου Δημοκρατίας, συνδέει τη Γεωργίου Παπανδρέου με την οδό Γερωνυμάκη. Με δεδομένο ότι διευκολύνει την πρόσβαση στο ιστορικό κέντρο της πόλης, πολλοί είναι οι οδηγοί, που ειδικά τις ώρες αιχμής την προτιμούν, προκειμένου να αποφύγουν την κυκλοφοριακή συμφόρηση της λεωφόρου και τα φανάρια.
Από αρχιτεκτονική άποψη, η οδός Ρόδων είναι ένας από τους όμορφους δρόμους του Ηρακλείου. Τα κτίρια, κατοικίες ως επί το πλείστον, έχουν αναπτυχθεί ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες, με οικοδομήματα άρτια ενσωματωμένα στο φυσικό περιβάλλον, πανέμορφες οικοδομές, με έντονη δενδροφύτευση και στοιχεία πρασίνου, δημιουργημένα από αρχιτέκτονες – καλλιτέχνες. Η αλήθεια είναι ότι αν κάποιος θιασώτης της αρχιτεκτονικής, βρεθεί στην οδό Ρόδων και αρχίσει να την παρατηρεί με γνώμονα την καλαισθησία, εισπράττει την εντύπωση ότι δεν βρίσκεται στο κέντρο μίας μεγαλούπολης, αλλά μάλλον σε ένα προάστιο με κατοίκους υψηλής οικονομικής επιφάνειας και ιδιαίτερα προσεγμένο.
Όμορφος μεν… αφιλόξενος δε
Η οδός Ρόδων, όμως, σε πλήρη αντίθεση με την αρχιτεκτονική της ταυτότητα, είναι και ένας δρόμος, ιδιαίτερα … αφιλόξενος για τους πεζούς, για τα παιδικά καροτσάκια και τα αναπηρικά αμαξίδια.
Στην οδό Ρόδων λειτουργεί δημόσιο νηπιαγωγείο και στην απόληξη της, στην οδό Γερωνυμάκη υπάρχει ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα σχολικά συγκροτήματα της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στο Ηράκλειο. Επίσης, δίνει πρόσβαση στο συγκρότημα του 3ου Λυκείου Ηρακλείου, γεγονός που σημαίνει ότι καθημερινά το δρόμο αυτό διέρχεται πλήθος μαθητών, όλων των ηλικιών. Η κατάσταση όμως που επικρατεί στο οδόστρωμα καθιστά τη διέλευση μία χρονοβόρα περιπέτεια και συνάμα επικίνδυνη.
Ας υποθέσουμε ότι είστε ένας γονιός που συνοδεύει το παιδί του στο σχολείο, πεζή. Μπορεί όμως να γυρίζετε από τη λαϊκή αγορά και να έχετε μαζί σας το καροτσάκι των ωνίων. Δεν αποκλείεται, πάλι, να βρεθήκατε σ’ αυτό το δρόμο με το μωρό στο παιδικό καροτσάκι. Ίσως να είστε άτομο με αναπηρικό αμαξίδιο ή να αντιμετωπίζετε προβλήματα όρασης… Αν ανήκετε σε μία από αυτές τις κατηγορίες, θα χρειαστείτε περισσότερο από 10 λεπτά να διασχίσετε ένα δρόμο λίγων εκατοντάδων μέτρων!
Και επιπλέον θα πρέπει να έχετε τεταμένη την προσοχή σας για να μην βρεθείτε στις ρόδες κάποιου αυτοκινήτου, γιατί στην οδό Ρόδων το να περπατά κανείς στα κατ’ επίφαση πεζοδρόμια, ξεφεύγει κατά πολύ από την έννοια της… περιπέτειας.
Όπως θα δείτε στα στιγμιότυπα που κατέγραψε ο φακός του CRETAPOST, τα πεζοδρόμια μόλις και μετά βίας φτάνουν τα 60 εκατοστά πλάτος. Σε κάποια σημεία του δρόμου, απλά … εξαφανίζονται και σε κάποια άλλα σημεία, την πορεία σας ως πεζού τη διακόπτουν απότομα, στύλοι της ΔΕΗ, σκαλοπάτια οικιών, εγκαταλελειμμένα δίκυκλα. Το πεζοδρόμιο είναι τόσο στενό, που αμαξίδια παιδικά και αναπηρικά απλά δεν χωρούν, ενώ ακόμη και ένα παιδί του Δημοτικού έχοντας την τσάντα στην πλάτη είναι παντελώς αδύνατον να περάσει..
Αν λάβουμε υπόψη και τη στενότητα του καταστρώματος του δρόμου και το γεγονός ότι τα αυτοκίνητα είναι σταθμευμένα εκατέρωθεν, αντιλαμβάνεστε εύκολα ότι ο μοναδικός τρόπος για να διασχίσετε το οδόστρωμα αυτό, κατά μήκος, με το ανήλικο παιδί σας, με το καροτσάκι του μωρού, φορτωμένοι με ψώνια, με το αναπηρικό αμαξίδιο ή με τη ράβδο για τους τυφλούς, είναι περπατώντας, στην κυριολεξία, στη … μέση του δρόμου!
Οι κίνδυνοι είναι προφανείς για την ακεραιότητά σας, ειδικά αν βρεθείτε αντιμέτωποι με κάποιον βιαστικό ή εκνευρισμένο οδηγό που εξανίσταται για την απρονοητικότητά σας να περπατάτε στη μέση του δρόμου με το 5χρονο ζωηρό πιτσιρίκι, ή με το ογκώδες καρότσι του μωρού.
Σε όλα αυτά, προστίθεται και η φθορά του οδοστρώματος, με τις λακκούβες που έχουν μείνει αφρόντιστες εδώ και πολύ καιρό και τον κατεστραμμένο ασφαλτοτάπητα. Ειδικά στην είσοδο του νηπιαγωγείου, μία τεράστια λακκούβα, τις βροχερές μέρες μετατρέπεται σε μία «γραφική» λιμνούλα με λασπόνερα… Αυτό όμως, είναι θέμα ενός άλλου φωτορεπορτάζ…
