Ενας άσσος βετεράνος πιλότος που … απογειώνει τον ελληνικό τουρισμό
Του Γιάννη Σωτηρόπουλου
25 χρόνια λειτουργίας. 25 βραβεία. Ένα όνομα: Pilot Beach στη Γεωργιούπολη. Το ξενοδοχείο των Χανίων που σαρώνει τα βραβεία και σαν καλός πιλότος…απογειώνει εδώ και δυόμιση δεκαετίες τον Ελληνικό τουρισμό. Και φέτος, όπως σχεδόν κάθε χρόνο, μια ακόμη σημαντική διεθνής διάκριση για το Χανιώτικο ξενοδοχείο, που ψηφίστηκε ως το δεύτερο καλύτερο στο Top 100 του Coral Travel, σύμφωνα με τα βραβεία Starway World Best Hotels τα οποία δόθηκαν στη Μόσχα, μόλις ξεκίνησε επίσημα η νέα τουριστική σεζόν. Αξιολογήθηκε, όπως έγινε και με όλα τα υπόλοιπα, για το προσωπικό, την κατάσταση των δωματίων, τα τρόφιμα και τα ποτά, την καθαριότητα, τις υπηρεσίες για τα παιδιά, τον κήπο, την πισίνα και τις δυνατότητες για τον αθλητισμό.
Το Pilot Beach διαθέτει 450 δωμάτια και σουίτες διάφορων τύπων, σε μία έκταση 150 στρεμμάτων με λουλούδια, ελαιώνες και δέντρα αβοκάντο, ενώ βρίσκεται πάνω στην μήκους 7 χιλιομέτρων αμμώδη παραλία της Γεωργιούπολης η οποία έχει χαρακτηριστεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλους,
Όπως σημειώνεται στην ιστοσελίδα του ξενοδοχείου, εμπνευσμένο από το φυσικό περιβάλλον, την λίμνη του Κουρνά και το Κρητικό Πέλαγος, το Pilot Beach έχει σχεδιαστεί ώστε να προσφέρει στους επισκέπτες του άμεση πρόσβαση στην εκπληκτική παραλία του κόλπου ή σε μία από τις πισίνες του, καθώς μπορούν να επιλέξουν ανάμεσα σε καλαίσθητα bungalows και σουίτες, όπως επίσης και πολυτελείς σουίτες με ιδιωτική πισίνα. Σχεδόν όλα τα bungalows έχουν θέα σε πισίνα ή στην θάλασσα.
Τα εξαιρετικά εστιατόρια του ξενοδοχείου προσφέρουν αυθεντική ελληνική κουζίνα, ιταλικές νοστιμιές αλλά και διεθνή, a la carte μενού. Το Pilot Beach Resort διαθέτει οργανωμένο health club ενώ παράλληλα διοργανώνονται και μια σειρά από δραστηριότητες που εξασφαλίζουν ότι οι επισκέπτες έχουν πάντα κάτι νέο να απολαύσουν.
Βραβευμένο για την ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών, το Pilot Beach Resort διαθέτει την εξειδίκευση καθώς και άρτιες εγκαταστάσεις για τη διοργάνωση συνεδρίων, meetings και εκδηλώσεων, μετατρέποντάς τις για κάθε περίσταση σε μία αξέχαστη εμπειρία στην Κρήτη.
Να σημειωθεί ότι στο Top 100 των βραβείων του μεγάλου τουριστικού οργανισμού Coral Travel, που δραστηριοποιείται στη Ρωσία, Τουρκία, Ουκρανία, Πολωνία, Λευκορωσία και Γεωργία, ψηφίστηκε το ξενοδοχείο Nana Beach Χερσόνησο Ηρακλείου (92η θέση) και το Atrium Palace Spa Resort στη Ρόδο (47η θέση).
Η μεγάλη επιτυχία δεν ήρθε τυχαία για το Χανιώτικο ξενοδοχείο. Πίσω της κρύβεται ένας λεβέντης Χανιώτης, ο Γιώργος Παπαδάκης. Πρόκειται για έναν άσσο βετεράνο πιλότο της Πολεμικής μας Αεροπορίας και μάλιστα τον Αρχηγό του επονομαζόμενου και ως «Χρυσού Σμήνους». Η ιστορία του είναι αποκαλυπτική και άγνωστη στο ευρύ κοινό. Ευκαιρία να τη μάθουμε…
Η επαφή του Γιώργου Παπαδάκη με τον αθλητισμό έγινε πολύ πριν μπεί στη Σχολή Ικάρων. » Ήμουν αθλητής στη σφαίρα και στο δίσκο. Ακόμα και όταν πήγα στη Σχολή είχα στη βαλίτσα και τον δίσκο μαζί μου! » Το αεροπορικό πένταθλο παρουσιάστηκε στο προσκήνιο όταν αποφοίτησε από τη Σχολή Ικάρων το 1956. «Το «ανακάλυψε» και το έφερε στην χώρα μας ο αείμνηστος Αχχιλέας Παππάς, ο οποίος έπεισε τον τότε Αρχηγό ΓΕΑ Μαργαρίτη να εισαγάγει το αεροπορικό πένταθλο και στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία. Ήταν μαχητής στο Ελληνοαλβανικό μέτωπο και πρωταθλητής στο ακόντιο και στη λιθοβολία. Λένε μάλιστα γι΄αυτόν πως στην Αλβανία πετούσε την χειροβομβίδα στους Ιταλούς στα 100 μέτρα! Πολέμησε και στη Μέση Ανατολή και στην Εθνική Αντίσταση, όπου πιάστηκε και φυλακίστηκε από τους Γερμανούς Ναζί. Ήταν ένας ξεχωριστός πατριώτης, με 15 παράσημα αριστείας και ανδρείας, που κοσμούσαν το στήθος του. Αξίζει επίσης ν΄αναφερθούμε και σε έναν άλλο ξεχωριστό συνάδελφο που μας βοήθησε σημαντικά και δεν είναι άλλος από τον αείμνηστο πτέραρχο Δημήτρη Δαμάσκο.» Η ομάδα του αεροπορικού πεντάθλου δημιουργήθηκε το 1958, αφού προηγουμένως έγινε διαγωνισμός σε διάφορα αθλήματα. » Είχαν λάβει μέρος 30 άτομα από όλες τις πολεμικές μοίρες και τελικά επελέγη η ομάδα μας.» Όλα τα υπόλοιπα, όπως θυμάται, ήταν αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, καθώς χρειάστηκε να χύσουν ποτάμια ιδρώτα, όταν προπονούνταν στα αγωνίσματα του αεροπορικού πεντάθλου, παράλληλα φυσικά με τα απαιτητικά καθήκοντα του εναέριου υπερασπιστή των συνόρων της Πατρίδας μας. Όλα τα αγωνίσματα ήταν σκληρά, πιστεύει. Όμως αυτό που τον δυσκόλεψε προσωπικά περισσότερο, μας αποκαλύπτει πως ήταν: «…η διαφυγή μέσα στο πυκνό δάσος, μόνο με ένα χάρτη και μια πυξίδα. Εγώ είχα και μια άτυχη στιγμή στο Όσλο της Νορβηγίας είχα τραυματιστεί σε βαριά εμπόδια σαν και αυτά που έχουν στη Σχολή Αλεξιπτωτιστών. Έτυχε στο προτελευταίο εμπόδιο που πήγα να περάσω, μια δοκό ισορροπίας, με τρία ζικ ζακ. Λίγο πριν το περάσω έχασα την ισορροπία μου και πέφτοντας στο βρεγμένο έδαφος, γιατί είχε βρέξει, στραβοπάτησα και έπαθα διάστρεμμα αλλά συνέχισα τον αγώνα. Στο τελευταίο εμπόδιο που ήταν μια τάφρος έπεσα μέσα και πήγα να βγω. Είχα όμως τόσο έντονους πόνους που προσπάθησα μια-δύο αλλά στην τρίτη τα κατάφερα. Όταν τελικά κατάφερα να τερματίσω κουτσαίνοντας το αγώνισμα και με πήρε ασθενοφόρο! »
Πέρα από τις τραυματικές εμπειρίες και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε σε αγωνιστικό επίπεδο, ο Γιώργος Παπαδάκης ήθελε πάντα να ξεχωρίζει, γι΄αυτό και σε όλα τα ατομικά αγωνίσματα διεκδικούσε τις πρώτες θέσεις στο βάθρο, ιδιαίτερα στη σκοποβολή, μας λέει ήταν πάντα στις τρεις πρώτες θέσεις. Αναπολεί τη μεγάλη επιτυχία του σμήνους το 1964, μάλιστα την τελευταία φορά που η χώρα μας έλαβε μέρος στο Αεροπορικό Πένταθλο.» Θυμάμαι τότε μόλις είχαμε γίνει Σμηναγοί. Το ΑIR RALLY έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας πολεμικής αποστολής. Όπως ο χειριστής παίρνει εντολή να απογειωθεί σε συγκεκριμένο χρόνο και να πάει να χτυπήσει πάλι σε συγκεκριμένο χρόνο, με συγκεκριμένο σχέδιο πτήσης, πρώτα τον ένα στόχο και ακολούθως έναν άλλο στόχο έτσι και εμείς εκτελούσαμε με απόλυτη ακρίβεια και αυτή την αποστολή του εναέριου αγώνα. Στα σημεία ήταν τέσσερις κριτές με χρονόμετρα και χρονομετρούσαν όλους τους σχηματισμούς. Στο πρώτο σημείο πετύχαμε φανταστική επίδοση, σε χρόνο μηδέν, στο δεύτερο σημείο που ήταν Βόρεια από την Χαλκίδα, στην περιοχή Λίμνη Ευβοίας είχαμε ένα δευτερόλεπτο και στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας φτάσαμε με μια ελαφρά βραδυπορία τριών δευτερολέπτων. Η όλη διαδρομή είχε συνολική απώλεια τεσσάρων δευτερολέπτων. Λέγανε μάλιστα οι ξένοι σχηματισμοί ότι αυτό ήταν και ρεκόρ αγώνων που δεν είχε ποτέ επιτευχθεί. Θυμάμαι μόλις βγήκε το τελικό αποτέλεσμα ο πρώτος που ήρθε να μου σφίξει το χέρι ήταν Γάλλος Σμηναγός Περρόν Ζεράρ Μπουγιόν και μου είπε: «Η Πατρίδα σας πρέπει να’ ναι υπερήφανοι για σας…» Ήταν κάτι για το οποίο και οι πέντε θα είμαστε για πάντα υπερήφανοι για όσο θα ζούμε. Εκτός από την πρωτιά στο ΑIR RALLY βγήκαμε δεύτερη στη γενική κατάταξη των αγωνισμάτων. Δυστυχώς όμως ενώ πετύχαμε τέτοια σημαντική διεθνή διάκριση το 1964, από τότε έως και σήμερα δεν λάβαμε ξανά μέρος ενώ πολλές ευρωπαϊκές αεροπορίες συνεχίζουν να διαγωνίζονται στο αεροπορικό πένταθλο.» Ο Αρχηγός του «Χρυσού Σμήνους» καμαρώνει για την υποδειγματική, όπως τη χαρακτηρίζει, στάση και συμπεριφορά της ομάδας, ιδιαίτερα όταν εκπροσωπούσε τα Ελληνικά χρώματα σε διεθνείς αγώνες. «Η ομάδα μας ήταν σαν μια οικογένεια με πέντε αδέλφια. Ήμασταν τόσο δεμένοι και αφοσιωμένοι ο ένας για τον άλλο και συνεχίζουμε να είμαστε ακόμη και σήμερα.»
