Τα ψιλά… διχάζουν την Ευρωζώνη

Ζυγίζουν λιγότερο από τρία γραμμάρια έκαστο, κι όμως βαραίνουν αισθητά το πορτοφόλι. Ο λόγος για τα νομίσματα του ενός και των δύο σεντ του ευρώ, τα οποία αποτελούν αυτήν τη στιγμή μια πηγή διαμάχης στους κόλπους της Ευρωζώνης.

Ηδη πέντε χώρες- μέλη έχουν αποφασίσει να τα καταργήσουν από 1ης Ιανουαρίου του 2018 με το επιχείρημα ότι η κοπή τους στοιχίζει περισσότερο από την ονομαστική τους αξία και ότι το βάρος τους στο πορτοφόλι των καταναλωτών είναι υπερβολικά δυσανάλογο προς την ανταλλακτική τους αξία.

Από το νέο έτος, στη Φινλανδία, την Ολλανδία, στο Βέλγιο, στην Ιρλανδία και στην Ιταλία οι έμποροι θα στρογγυλοποιούν τις τιμές των προϊόντων ή υπηρεσιών προς τα επάνω ή προς τα κάτω, ώστε να μη χρειάζεται οι καταναλωτές να πληρώσουν ή να πάρουν ρέστα με τις μικρότερες υποδιαιρέσεις του ευρώ.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα μπορούν να γίνουν πληρωμές με ένα ή δύο σεντ, καθώς εξακολουθούν να αποτελούν επίσημη μονάδα συναλλαγής εντός της Ευρωζώνης. Σημαντικό ρόλο στο ότι δεν έχουν καταργηθεί ακόμη συνολικά στην Ευρωζώνη έχει παίξει η Γερμανία, η οποία επιμένει ότι πρέπει να διατηρηθεί το σύνολο των νομισμάτων του ευρώ.

Στατιστικά

Μια ματιά στα στατιστικά στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αποδεικνύει τη… σχιζοφρένεια που συνοδεύει τα μικροσκοπικά σε αξία και μέγεθος νομίσματα από τη στιγμή της «γέννησής» τους μέχρι σήμερα. Παρότι αποτελούν τα λιγότερο αγαπητά νομίσματα για τους καταναλωτές, κυκλοφορούν σε απίθανη αφθονία στις χώρες της Ευρωζώνης.

Από την επίσημη εισαγωγή του ευρώ στη ζωή και την καθημερινότητά μας το 2002, έχουν κοπεί στις χώρες της Ευρωζώνης περισσότερα από 33,2 δισεκατομμύρια τεμάχια του ενός σεντ και άλλα 25,5 δισ. των δύο σεντ. Συνολικά, δηλαδή, κυκλοφορούν στην ευρωπαϊκή αγορά 58,7 δισ. τεμάχια των μικρότερων υποδιαιρέσεων του ευρώ στο σύνολο 122,3 δισ. νομισμάτων που έχουν κοπεί.

Αρχικά, δε, τα «μικρά» νομίσματα αποτελούσαν το 31,2% του συνόλου των νομισμάτων που κυκλοφορούσαν. Πλέον το μερίδιό τους έχει φτάσει το 48,1% όλων των ευρωνομισμάτων. Η αύξηση αυτή θα μπορούσε να δικαιολογηθεί κάλλιστα εάν τα συγκεκριμένα νομίσματα ήταν εξαιρετικά δημοφιλή μεταξύ των καταναλωτών.

Ωστόσο η απάντηση είναι ότι ισχύει ακριβώς το αντίθετο: το ένα και τα δύο σεντ χάνονται πολύ συχνά ή συσσωρεύονται σε κουτιά, κουμπαράδες και συρτάρια και ξεχνιούνται εκεί, επειδή οι καταναλωτές δεν θέλουν να τα χρησιμοποιήσουν, λόγω της ευτελούς τους αξίας και του δυσανάλογου βάρους τους. Στην πραγματικότητα, στην αγορά κυκλοφορεί μόνο το 25% των νομισμάτων ενός και δύο σεντ που έχουν κοπεί. Το υπόλοιπο 75% αγνοείται.

Η στροφή των Γερμανών καταναλωτών

Ακόμη και στη Γερμανία, όπου η κυβέρνηση και η Κεντρική Τράπεζα αρνούνται πεισματικά να δεχτούν ακόμη και να συζητήσουν την κατάργηση των μικρότερων υποδιαιρέσεων του ευρώ, είναι κοινός τόπος ότι οι πολίτες δεν τα χρησιμοποιούν. Εδώ και περισσότερο από έναν χρόνο σε ορισμένες περιοχές υπάρχουν αρκετά καταστήματα τα οποία έχουν προχωρήσει αυτοβούλως σε στρογγυλοποίηση των τιμών και οι πολίτες, βάσει δημοσκοπήσεων, είναι απόλυτα ικανοποιημένοι. Το 72% των ερωτηθέντων συμφωνούν με την κατάργηση του ενός και των δύο σεντ και μόνο το 13% το θεωρεί κακή ιδέα. Και το υπουργείο Οικονομικών, δε, έχει παραδεχθεί ότι το κόστος κοπής τους είναι μεγαλύτερο από την ονομαστική τους αξία. Αντί να εξετάσουν, όμως, την απόσυρση των μικρών νομισμάτων, απαντούν με μια νέα πρόταση προς τους εταίρους τους στην Ευρωζώνη για μείωση του κόστους παραγωγής.

Ethnos.gr