«Οδηγό» τις ολλανδικές εκλογές θέλουν να έχουν Γαλλία και Γερμανία

Ως το «τέλος» στην πιθανότητα ενός «δημαγωγικού ντόμινο» στην Ευρωπαϊκή Ένωση μεταφράζεται από πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και ιδίως από αυτές που λαμβάνουν τη σκυτάλη των εκλογικών αναμετρήσεων, η ήττα του ακροδεξιού και ευρωφοβικού Χέιρτ Βίλντερς στις ολλανδικές εκλογές. Τόσο οι Βρυξέλλες, όσο και συγκεκριμένοι υποψήφιοι από το Παρίσι και το Βερολίνο δεν κατάφεραν να κρύψουν την ικανοποίησή τους με το εκλογικό αποτέλεσμα στις Κάτω Χώρες, καθώς κρατούσαν την ανάσα τους μέχρι την τελευταία στιγμή.

Το σύνθημα που προτάσσουν από τώρα και μέχρι τις γερμανικές εκλογές είναι απλό: «Οι Ολλανδοί ψηφοφόροι απέδειξαν ότι ο λαϊκισμός σταματάει εδώ». Αρκούν μόνο μερικές από τις δημόσιες τοποθετήσεις Ευρωπαίων πολιτών για να φανεί ο φόβος για την πιθανή επικράτηση Βίλντερς, μετά το Brexit και την εκλογή του προέδρου Τραμπ, αλλά και η ικανοποίησή τους από τα τελικά αποτελέσματα.

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν – Κλοντ Γιούνκερ χαρακτήρισε την νίκη του κ. Ρούτε «ως νίκη των ανοικτών και ελεύθερων κοινωνιών σε μια ευημερούσα Ευρώπη». Ο Γκι Φέρχοφσταντ, ο φεντεραλιστής επικεφαλής της Ομάδας των Φιλελευθέρων και Δημοκρατών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, προχώρησε ακόμα περισσότερο υποστηρίζοντας ότι «οι Ευρωπαίοι πολίτες θέλουν αξιόπιστους πολιτικούς για να κυβερνούν τις χώρες τους. Και αυτός είναι ο λόγος που θα αποτύχει η Μαρίν Λεπεν».

Περισσότερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι τοποθετήσεις δύο άλλων πολιτικών οι οποίοι είναι έτοιμοι να παραλάβουν τη σκυτάλη σε αυτόν τον αγώνα αντοχής των εκλογικών αναμετρήσεων στην Ε.Ε. Η Καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ και ο κεντρώος υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία Εμανουέλ Μακρόν. Η κυρία Μέρκελ σχολιάζοντας το αποτέλεσμα των ολλανδικών εκλογών έκανε λόγο για «μια καλή ημέρα για τη δημοκρατία», ενώ ο κ. Μακρόν υπογράμμισε ότι «μια ήττα της ακροδεξιάς, είναι πάντα ένα καλό νέο».

Παρά την ήττα του ευρωφοβικού Χέιρτ Βίλντερς και την σαφέστατη φιλοευρωπαϊκή ψήφο των Ολλανδών πολιτών, η αισιοδοξία των συγκεκριμένων πολιτικών δεν δικαιολογείται απόλυτα. Η κατάσταση στη Γαλλία και στη Γερμανία είναι πολύ διαφορετική από αυτήν στην Ολλανδία. Σε αυτό το πλαίσιο δεν δικαιολογείται ούτε και η άποψη ότι οι ολλανδικές εκλογές δεν θα επηρεάσουν καθόλου τους ψηφοφόρους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. αποτελούν εδώ και πολλά χρόνια συγκοινωνούντα δοχεία.

Η εικόνα που περιγράφει την προεκλογική πραγματικότητα σε Γαλλία και Γερμανία θα μπορούσε να προέρχεται από την ταινία το «Μίσος», του Γάλλου κινηματογραφιστή Ματιέ Κασοβίτς, όπου ένας άνθρωπος πέφτει από τον πέμπτο όροφο ενός κτηρίου, και όσο πλησιάζει το έδαφος επαναλαμβάνει τη φράση “jusqu’ ici tout va bien” (“Μέχρι εδώ, όλα πάνε καλά”).

Γαλλία, η επόμενη στο δρόμο των εκλογών

Ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών στην Γαλλία Μπενουά Αμόν δεν φαίνεται να πείθει ούτε καν τους πλέον φανατικούς ψηφοφόρους των Σοσιαλιστών, ενώ ο υποψήφιος των συντηρητικών Φρανσουά Φιγιόν συνεχίζει να σκάβει τον προεκλογικό του λάκκο, έναν λάκκο με σκάνδαλα και υποθέσεις νεποτισμού. Η Μαρίν Λεπέν προσπαθεί να περάσει την εικόνα του γκωλισμού του 21ου αιώνα, ζητώντας όμως την έξοδο της Γαλλίας από την Ευρωζώνη.

Ο μοναδικός ανθυποψήφιος που φαίνεται ικανός να ανακόψει την πορεία της κυρίας Λεπέν προς την προεδρία της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας είναι ο Εμανουέλ Μακρόν. Ανεξάρτητος υποψήφιος, που προέρχεται από το περιβάλλον του Φρανσουά Ολάντ, χωρίς ωστόσο να έχει τους απαραίτητους κομματικούς μηχανισμούς κυρίως στην γαλλική περιφέρεια για να καταφέρει να προσεγγίσει μεγαλύτερο αριθμό ψηφοφόρων. Το εκλογικό όμως σύστημα της Γαλλίας είναι έτσι δομημένο ώστε να προστατεύει την République.

Οι Γάλλοι ψηφοφόροι καλούνται στις κάλπες για την ανάδειξη του προέδρου τους δύο Κυριακές. Την πρώτη ψηφίζουν αυτόν που επιθυμούν. Την δεύτερη, επιλέγουν ανάμεσα στους δυο ανθυποψηφίους που έλαβαν τις περισσότερες ψήφους, αυτόν που δεν απειλεί την ύπαρξη της “République“. Παρόλο που η επικράτηση της κυρίας Λεπέν στον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών φαντάζει εξαιρετικά δύσκολη, τίποτε δεν αποκλείεται. Πιθανή επικράτησή της ίσως να αποτελέσει την αρχή του τέλους, όχι μόνο της Ευρωζώνης, αλλά και της Ε.Ε.

Γερμανία, λίγο πριν το τέλος του 2017

Στις 24 Σεπτεμβρίου του 2017 θα κληθούν στις κάλπες και οι Γερμανοί ψηφοφόροι για να εκλέξουν τα μέλη της ομοσπονδιακής Κάτω βουλής, του Bundestag. Στη Γερμανία δεν υπάρχουν αντιευρωπαϊκές ή ευρωφοβικές δυνάμεις ικανές να να κερδίσουν τόσες ψήφους ώστε να διεκδικήσουν την εξουσία. Η μάχη θα κριθεί ανάμεσα στα δύο μεγάλα, παραδοσιακά κόμματα, την Χριστιανική Ένωση (Χριστιανοδημοκράτες και Χριστιανοκοινωνιστές) και τους Σοσιαλδημοκράτες.

Είναι όμως η πρώτη φόρα στην ιστορία του Bundestag όπου ένα αντιευρωπαϊκό κόμμα αναμένεται να βρεθεί στην Κάτω Βουλή της Ομοσπονδίας. Η Afd, η «Εναλλακτική για τη Γερμανία». Το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ολλανδία, μέλος της BENELUX και ιδρυτικό μέλος της Ε.Ε., είναι βέβαιο πως θα αποτελέσει εκλογικό «προηγούμενο» που θα χρησιμοποιηθεί από όλες τις φιλοευρωπαϊκές παρατάξεις στη Γερμανία.

Οι εκλογές στην Ολλανδία έδωσαν τις απαραίτητες ανάσες πριν τις σημαντικότερες εκλογικές αναμετρήσεις. Από τις Βρυξέλλες, το Παρίσι, το Βερολίνο μέχρι και τη Ρώμη γνωρίζουν ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν μπορούν να κρύψουν το κεφάλι στην στην άμμο για μια ακόμα φορά. Σε όλες αυτές τις πρωτεύουσες γνωρίζουν καλά ότι το αποτέλεσμα της Ολλανδίας σταμάτησε το κύμα του λαϊκισμού. Τώρα πρέπει οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες να χτίσουν κυματοθραύστες.

Protothema.gr