Κυπριακό: Τα αγκάθια, το δώρο και το μυστήριο καλώδιο

Αθόρυβα μεν, αλλά σταθερά η Άγκυρα επιβάλλει τις θέσεις της, προετοιμάζοντας την επιβολή τους στη νέα Διάσκεψη της Γενεύης, εφόσον αυτή τελικά πραγματοποιηθεί όπως προγραμματίζουν τα Ηνωμένα Έθνη.

Και ο ίδιος ο ΓΓ του διεθνούς οργανισμού (που συναντήθηκε με τον Ερντογάν και τον Γιλντιρίμ στην Άγκυρα) άφησε να νοηθεί ότι «κατανοεί τις ανησυχίες για την ασφάλεια» μετά τη λύση. Πράγμα που παραπέμπει εμμέσως μεν -πλην σαφώς- στην υιοθέτηση νέου πλαισίου εγγυοδοσίας. Η οποία προνοεί και παρουσία τουρκικών δυνάμεων (σε περιορισμένο πάντως όγκο) για δεδομένο χρονικό διάστημα, οπόταν και τα πράγματα θα επανεκτιμηθούν αναλόγως.

Η τουρκική πλευρά μιλά για χρονοδιάγραμμα 15ετίας. Ίσως για να πάρει το βρετανικής εκδοχής 10ετές!

Αυτή ακριβώς είναι τελικά και η θέση Αμερικανών και Άγγλων, όπως προκύπτει από τη στάση και τις ανάλογες τοποθετήσεις αρμοδίων των δυο δυνάμεων. Ενώ εκείνο που παραμένει και αποτελεί αυτή τη στιγμή το κρίσιμο διακύβευμα είναι η εφαρμογή των λεγομένων «τεσσάρων ελευθεριών» που προβλέπονται από το ευρωπαϊκό θεσμικό κεκτημένο και στην περίπτωση των Τούρκων υπηκόων στην κυπριακή επικράτεια μετά τη λύση. Κάτι που οι Βρυξέλλες δεν απορρίπτουν, πετώντας την μπάλα στις δυο πλευρές. Ελληνοκυπρίους δηλαδή και Τουρκοκυπρίους. Τις αποφάσεις των οποίων και θα σεβασθεί. Οπόταν ασφαλώς (και αναλόγως) θα επαναρρυθμίσει τη θέση της Κύπρου στο κοινοτικό δίκαιο.

Το Λονδίνο εν τω μεταξύ, προκειμένου να «χρυσώσει το χάπι», επαναβεβαίωσε διά του Άγγλου υπουργού Αμύνης ότι: «Η Βρετανία είναι πάντα έτοιμη να επιστρέψει στους Κυπρίους το ήμισυ των κυριάρχων εδαφών των Βάσεων» προκειμένου να διευκολυνθεί λύση. Αλλά θα διατηρήσει απολύτως τα κυριαρχικά της δικαιώματα στο υπόλοιπο που κατέχει. Δηλαδή στο 1,5% του κυπριακού εδάφους, που δεσμεύει «αμελλητί» ευρεία έκταση κυπριακής ακτογραμμής στον Νότο.

Άγγλοι και Αμερικανοί στην ΑΟΖ

Παρεμπιπτόντως και χωρίς να δοθούν οποιεσδήποτε εξηγήσεις, Άγγλοι και Αμερικανοί προχωρούν από μερικές τώρα μέρες, στην πόντιση στρατηγικής σημασίας υποθαλασσίου καλωδίου, στις ακτές της Βάσεως Ακρωτηρίου, προς άγνωστο προορισμό. Κάτι που σχετίζεται με την ενισχυμένη (και μόνιμη) παρουσία κι έλεγχο της περιοχής, από αμερικανο-βρετανικές αεροναυτικές δυνάμεις. Κι αυτό δεν είναι άσχετο με την παράλληλη από καιρού παρόμοια ενέργεια στη Βάση της Σούδας στην Κρήτη. Ενδεχομένως για συντονισμό των δυο στρατηγικών κέντρων.

Αυτό αποτελεί μέρος (και ταυτόχρονα δείκτη) της σημασίας που αποδίδεται στην Κύπρο, ως επιχειρησιακού κέντρου για τις στρατηγικές ανάγκες και τους σχεδιασμούς των δυτικών κέντρων και ειδικότερα των αμερικανο-βρετανικών, που ενεργούν σε απόλυτο συντονισμό. Κι αυτό το γνωρίζει μεν η Λευκωσία, πλην δεν έχει άμεση εμπλοκή κι ενημέρωση.

Καθώς οι βρετανικές Βάσεις έχουν «ιδίαν κυριαρχίαν» Δεν είναι άσχετη με αυτά (και με όσα έπονται στις περιφερειακές εξελίξεις) η μετάβαση και οι επαφές του επικεφαλής της CIA στην Άγκυρα με ανώτατους Τούρκους πολιτειακούς και στρατιωτικούς παράγοντες. Κάτι που θεωρείται βέβαιο πως θα επιδράσει συν τω χρόνω και στις παραπέρα διεργασίες για επιτάχυνση επιλύσεως του Κυπριακού. Με την Ουάσιγκτον να εκδηλώνει βούληση για προαγωγή συμβιβασμού, προκειμένου να προλάβει εμπλοκή της Μόσχας και ανάλογες επιδράσεις. Θεωρώντας ότι: Από πλευράς της η ρωσική πολιτική επιδιώκει παρέλκυση του προβλήματος, ώστε να διεμβολίζει τις νατοϊκές παρεμβάσεις στην περιοχή, προκαλώντας αντιπερισπασμούς.

«Συγκοινωνούντα δοχεία»

Στο μεταξύ κι ενώ θεωρείται μάλλον βέβαιη μια νέα σύνοδος στη Γενεύη μετά τις 15 Μαρτίου, το κατοχικό μόρφωμα έγινε δεκτό στην Ισλαμική Διάσκεψη, ως «Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου».

Κάτι που το αναβαθμίζει στον μουσουλμανικό κόσμο και διανοίγει προοπτικές αναγνωρίσεώς του στο άμεσο μέλλον. Κι αυτό επενεργεί ως εκβιαστική πίεση στην ελληνική πλευρά για λύση, ώστε να αποτραπούν τα χειρότερα.

Δηλαδή πλήρη ενδεχομένως αναγνώριση. Με την επιδιωκόμενη τώρα ομοσπονδιακή μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, ν’ αποκτά de facto δυναμική συνομοσπονδιακών ρυθμίσεων μεταξύ ανεξάρτητων κρατών.

Υπό το φως αυτών (και κάποιων παραλλήλων εξελίξεων) οι επόμενες λίγες εβδομάδες θ’ αποβούν εκ των πραγμάτων άκρως κρίσιμες για το Κυπριακό.

Και ουσιαστικά για τα ελληνοτουρκικά γενικότερα. Καθώς αυτά τα ζητήματα υπάρχουν και λειτουργούν με δυναμικές συγκοινωνούντων δοχείων. Ιδιαίτερα διότι η Άγκυρα χρησιμοποιεί το ένα ως εκβιαστικό μοχλό για το άλλο. Εναλλάξ! Και όπως βολεύει την τουρκική στρατηγική.

Γιατί αυτονοήτως, δεν μπορεί να υπάρχει κλιμάκωση εντάσεων στο Αιγαίο και προσέγγιση στην Κύπρο. Ούτε το αντίθετο. Και σ’ αυτό εδράζεται η τουρκική στρατηγική διαχρονικά. Και ιδιαίτερα σήμερα.
in.gr