HomeHL-PsilaΤην χάσαμε την Κούβα, πατριώτη…

Την χάσαμε την Κούβα, πατριώτη…

Γιατί ένα ταξίδι στο μικρό νησί της Καραϊβικής, δεν θα είναι ποτέ πια το ίδιο

Διαφήμιση
Διαφήμιση

Η «φυγή» του Φιντέλ Κάστρο για το μεγάλο ταξίδι χωρίς γυρισμό, είναι ένα γεγονός που συντελείται τις στιγμές που γράφονται τούτες εδώ οι γραμμές. Για την ακρίβεια, όσο κι αν δεν το αντιλαμβανόμαστε εμείς, αυτές εδώ οι ώρες είναι μέρος του υλικού που θα επεξεργαστεί ο ιστορικός του μέλλοντος, δεκαετίες αργότερα.

Ο θάνατος του Κάστρο σηματοδοτεί ένα τέλος εποχής, πρωτίστως φυσικά για την ίδια την Κούβα και δευτερευόντως για τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν παύει η προσωπικότητά του να γίνεται αντιληπτή ανάλογα με τις προσλαμβάνουσες που έχει ο καθένας, το ιδεολογικό υπόβαθρο, το επίπεδο του ρομαντισμού του. Όπως ακριβώς είναι οι όψεις του ίδιου νομίσματος.

Καταρχήν κανείς δεν μπορεί να ακούσει ή να πει κάτι για τον Κάστρο – σε όποιο σημείο της γης κι αν βρίσκεται – και να μην σκεφτεί συνειρμικά τον Τσε. Για τους ρομαντικούς, ο Κάστρο υπήρξε ένας επαναστάτης ενάντια στον δικτάτορα Μπατίστα, ένας αντάρτης που πολέμησε τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και αποτέλεσε ένα από τα ελάχιστα παραδείγματα ηγέτη που κατέκτησε την εξουσία με παραδοσιακό αντάρτικο του βουνού και εδραιώθηκε για δεκαετίες ολόκληρες.

Τι ήταν η Κούβα μέχρι την επανάσταση του Κάστρο; Ένα δημοφιλές θέρετρο, όπου οι πλούσιοι αμερικάνοι έκαναν τις διακοπές τους.

Από την άλλη πλευρά του νομίσματος, ο Κάστρο ήταν ένας ηγέτης που ενεπλάκη στον ψυχρό πόλεμο τασσόμενος υπέρ των ρωσικών συμφερόντων, ασκώντας σκληρή – δικτατορικού τύπου λένε οι πολέμιοι του – εξουσία, με εξορίες, διατροφή του πληθυσμού με το δελτίο, περιορισμούς, εξαφάνιση αντιφρονούντων…

Στη μετά Κάστρο εποχή η Κούβα, από πολυτελής ταξιδιωτικός προορισμός, υπέστη οικονομικό μαρασμό, μπήκε στο στόχαστρο των ΗΠΑ και έγινε μια από τις περιοχές του υποανάπτυκτου κόσμου.

Δεν θα σταθούμε, με αυτές εδώ τις σκέψεις, στη μία ή την άλλη πλευρά του νομίσματος. Εξάλλου, η ώρα της αποτίμησης για τον Κάστρο θα πρέπει να γίνει με νηφαλιότητα, ψυχραιμία και χωρίς «κορώνες» της μίας ή της άλλης πλευράς.

Το πώς θα διαμορφωθεί η πολιτική ζωή, η οικονομική πορεία, και γενικότερα το αύριο του εξωτικού αυτού νησιού, είναι κάτι που θα το μάθουμε στο προσεχές μέλλον. Εξάλλου, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι Κουβανοί που ανησυχούν για την επόμενη ημέρα. Όπως και να’ χει η Κούβα, δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια.

Ως ταξιδιωτικός προορισμός, αποτελούσε όνειρο πολλών. Κυρίως των ρομαντικών που λέγαμε παραπάνω. Όσοι είχαν καταφέρει να την επισκεφτούν έλεγαν πως το ταξίδι στην Κούβα έμοιαζε σαν να ένα ταξίδι με τη χρονομηχανή πίσω στα 60’s. Οι άνθρωποι, οι καταστάσεις, η φτώχεια της, η ατμόσφαιρα, τα χρώματα, ο αέρας, όλα παρέπεμπαν σε εκείνα τα ταραγμένα χρόνια που η ανθρωπότητα μετρούσε ακόμη τις ανοιχτές πληγές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και προσπαθούσε να βρει τον βηματισμό της. Έλεγαν πως έμοιαζε σαν να έμπαινες μέσα σε κάποιο ιστορικό ντοκιμαντέρ… Βεβαίως, αλλιώς τα βλέπει τα πράγματα ένας τουρίστας και αλλιώς κάποιος που τα βιώνει στην καθημερινότητά του.

Υπάρχουν και κάποιες φωνές, που έλεγαν ότι η Κούβα του Κάστρο ήταν ένα ιδιαίτερο κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο, που όμοιό του δεν υπήρχε πουθενά. Σίγουρα, άξιζε τον κόπο να την δει κανείς από κοντά. Ανεξάρτητα λοιπόν από το τι θα συμβεί στο εξής στην Κούβα, ανεξάρτητα από το τι της επιφυλάσσει η ειμαρμένη, το σίγουρο είναι πως η Κούβα θα αλλάξει και μάλιστα άρδην. Το εξωτικό νησί των επαναστατών με τα στρατιωτικά αμπέχονα, κινδυνεύει – όπως λένε κάποιοι – να γίνει έρμαιο του υπερκαταναλωτισμού.

Τι περίεργη συγκυρία! Ο Φιντέλ Κάστρο «έφυγε» την ημέρα της Black Friday. Η Κούβα γύρισε σελίδα και τα πολυκαταστήματα σήκωσαν τα ρολά τους…

Διαφήμιση
Διαφήμιση